Trainer: Al in versie NAV2013 introduceerde Microsoft het concept ‘Dedicated Bins’. Een Bin is een locatie, niet te verwarren met Vestiging, dat in het Engels met Location wordt geduid. In het Nederlands wordt ‘Dedicated bin’ als ‘Speciale locatie’ vertaald. Dedication kan je ook vertalen met toewijding. Toewijding in de zin van speciaal bestemd zijn voor iets of iemand.
Cursist: Voor wie of wat is in Microsoft NAV deze locatie dan bedoeld?
Trainer: Voor een speciale resource.
Cursist: En wie of wat is dan de speciale resource?
Trainer: In productie en assemblage omgevingen wordt deze speciale locatie het meest gebruikt. Daar is het de locatie waar productie en assemblage onderdelen vandaan worden gehaald. In productieomgevingen is dit ‘Code grijpvoorraadlocatie’ of ‘Code verbruikslocatie’. In assemblageomgevingen is dit ‘Opslaglocatie Naar-assemblage’.
Cursist: Goed, tot zover heb ik het begrepen. Dus alle onderdelen die daar liggen, daar kan niets anders mee gebeuren, dan dat ze worden gebruikt door de resource die een soort van eigenaar is van die speciale locatie?
Trainer: Nou iets specifieker, de inhoud van deze speciale locatie, is beschermd tegen het ‘Create Pick’ algoritme!
Cursist: En dat betekent?
Trainer: Dat de verkoper de artikelen in deze locaties wel kan verkopen, ze zijn dus wel beschikbaar voor verkoop, maar ze kunnen niet worden gepickt voor een verkooporder. En.. alle andere manieren dan het ‘Create Pick’ algoritme om voorraad te verminderen werken ook nog wel. Denk dan aan telprocessen of gewoon het afboeken van voorraad.
Cursist: Hmmm, hoe bruikbaar is dan die speciale locatie?
Trainer: In een productieomgeving kunnen goederen een component zijn, een eindproduct of beide. Speciale locaties zijn in het leven geroepen voor componenten. Wanneer een artikel, alleen als component wordt gebruikt, is het gebruik van een speciale locatie makkelijk in te zetten. Wanneer hetzelfde artikel ook als eindproduct wordt verkocht, meestal als spare-part, is het gebruik van een speciale locatie wat moeilijker. Moeilijker voor de verkoper, die meer onderzoek moet doen naar de artikel beschikbaarheid.
Voor de verkoper geeft de artikelbeschikbaarheid de aantallen weer, ongeacht in welke locatie de artikelen zich bevinden. Dus de 25 stuks die beschikbaar zijn, kunnen ook in de speciale locatie liggen, zonder dat er direct een behoefte tegenover staat.
En dan is het maar net welke afspraken een bedrijf hierover heeft gemaakt. Wanneer in dit voorbeeld de juiste voorraadniveaus worden gehanteerd, zal het alleen in uitzonderlijke gevallen voorkomen dat de verkoper deze 25 stuks wil gebruiken. Wil een bedrijf zo weinig mogelijk voorraad en komt het vaker voor dat de verkoper de 25 stuks wil gebruiken, dan heeft hij of zij via het zoomen naar de artikelkaart de mogelijkheid te kijken hoeveel in de speciale locatie beschikbaar is. Overleg met de shopfloormanager is dan nodig om artikelen naar het magazijn te verplaatsen.
Cursist: OK, duidelijk. Nou nog een vraag.
Trainer: Ga je gang.
Cursist: Die speciale locatie hè, die kan ik op verschillende plekken ingeven in het systeem. Op de afdeling, op de bewerkingsplaats en op de vestiging en dan heb ik daar ook nog ‘code grijpvoorraadlocatie’ en ‘code verbruikslocatie’. Wanneer moet ik nou wat invullen?
Trainer: Mooie vraag, je zit er al diep in. En ja.. dan krijg je een volgend algoritme om de oren. Dit is wat er gebeurt:
Cursist: Dankjewel, dit was de informatie die ik nodig had.
Trainer: Graag gedaan.
Foto afkomstig van www.freedigitalphotos.net door photoraidz.